Een kijkje door de lens in elkaars wereld

Door de lens – In mijn opruimmanie van de afgelopen tijd kom ik van alles tegen. Van een meer dan 20 jaar oud stoffig snowboard (ja, dat vond ik ook best heftig toen ik het uitrekende) tot een soort Egyptisch papyrus kunstwerkje. (Nee, ook echt geen idee, maar iemand is het heel blij op komen halen deze week).

Een andere vondst was een cameraatje, Canon Powershot, die ik speciaal voor een reis had gekocht van een geldbedrag dat alle kleinkinderen van mijn Oma Corrie hadden gekregen. Maar ja, tegenwoordig gebruik ik m’n telefoon om foto’s mee te schieten.

Via de Facebookgroep van mijn gezellige Amsterdamse ‘dorpje’ De Baarsjes heb ik, in verband met bijna verhuizen, al heel veel weggegeven afgelopen tijd. Dat voelt goed, mensen blij maken met spullen die ik niet meer gebruik. In dezelfde groep kwam ik een oproepje van Fotografie- en kunstacademiestudent Sophie Noordhoek tegen, waarin ze om dit soort cameraatjes vroeg. Ze gaat een project starten in het speciaal onderwijs waarbij kinderen hun belevingswereld kunnen vastleggen. De wereld in hun ogen. Hoe gaaf is dat?!

Het voelde als het perfecte doel voor dit apparaatje met een toch wel speciale waarde.

“Wat wil je ervoor?”, vroeg ze. “Wil je anders een portret van jezelf?” “Nou,” zei ik na een moment, “ik ga bijna verhuizen en zou heel graag, uit nostalgische overweging, een paar foto’s van mezelf willen hebben in het Rembrandtpark.” (Zoals je ziet kan ik wel wat hulp gebruiken bij een goede scherpe foto.) Dit park is er voor mij geweest op hele goede dagen, hele slechte en alles er tussenin. Het park waarmee ik lief en leed heb gedeeld. Dat vond ze ook een leuk idee en vijftien minuten later ontmoette we elkaar aan de rand van het groen. En zo keek ze door de lens een beetje in mijn belevingswereld.

Het mooie is dat we allemaal onze eigen beleving hebben. Je weet nooit hoe een ander de wereld precies ziet. Ieder kijkt door een eigen lens die is opgebouwd vanuit zijn of haar basis; opvoeding, omgeving, scholing, etc. Het zit ‘m in alles en in iedereen waarmee je bent opgegroeid. Hoe bijzonder is dat. Jij kunt niet kijken zonder die bril en ik ook niet.

Wel kunnen we ervan bewust worden dat dit het geval is en dat kan dan weer voor meer begrip en connectie zorgen. Wees nieuwsgierig, luister, vraag en verbind.

Na de shoot liep ik een rondje met mijn moomboots door de sneeuw, heb ik heel lang op een boomstronk in de zon gezeten, deze onscherpe foto met timer gemaakt en met mijn mama gebeld. Vervolgens raakte ik in gesprek met een leuke dame die vogels aan het spotten was en liep, al kletsend, m'n geliefde wandelplek uit.

Vandaag was een goede dag en het mooie Rembrandtpark blijft geven.

Liefs Linda

❤️